Notatka

Jestem powołany do świętości, czyli do udziału w życiu samego Boga. Bóg dając mi przykazania nie ogranicza mojej wolności, ale ukazuje mi wybór postępowania i drogę, na której mogę zrealizować swoje podobieństwo do Niego. Na pomoc mojej słabości posyła Ducha Świętego, aby ubogacał mnie swoimi darami.

Prezentacja do pobrania:

31. Wypełnianie przykazań moją drogą do świętości

Notatka

Kościół to Nowy Lud Boży odkupiony Krwią Chrystusa. Nasz Zbawiciel pragnął, aby wszyscy wierzący w Niego stanowili jego, jak Syn i Ojciec stanowią Jedno. W Kościele jestem wezwany do życia przykazaniem miłości, które otwiera mnie na miłość Boga i drugiego człowieka.

Notatka

Pan Jezus daje nam Nowe Przykazanie nie dlatego, że Boże Przykazania są już nieaktualne, ale dlatego, że zaprasza nas do naśladowania Jego szczególnej miłości do wszystkich ludzi. Moja miłość ma być widoczna w słowach i uczynkach. Jezus oddał za nas życie i my powinniśmy oddawać życie za braci przez ofiarną służbę wszystkim potrzebującym: poświęcenie czasu, przebaczenie, troskę, cierpliwość, szacunek.

Prezentacja do pobrania:

29. Jezus Chrystus daje nam Nowe Przykazanie

Notatka

Bóg wypełnił swoje obietnice. Dał ludziom wiele więcej, niż się spodziewali. Zawarł z nimi Nowe, Wieczne Przymierze. Zabrał nam kamienne serce a dał serce żywe, w którym działa Duch Święty oddając cześć Bogu.

Prezentacja do pobrania:

28. Bóg w ofierze Chrystusa wypełnia zapowiedzi Nowego Przymierza

Poznajcie najbardziej jadowite stworzenie na naszej planecie. Jad, jaki wstrzykuje swojej ofierze podczas ukąszenia mógłby zabić 100 osób!

Znacie to powiedzenie? Co Cię ugryzło? Pytamy tak, kiedy ktoś jest jakiś nie swój, inny, pochmurny i niesympatyczny. Otóż gdy „jad grzechu dostanie się do naszej duszy”, stajemy się inni, nieswoi. Grzech powoli zatruwa nasze życie. Aby uratować człowieka, którego ukąsił jadowity wąż, trzeba natychmiast podać mu odtrutkę. Co jest odtrutką na grzech, zwłaszcza na grzechy główne? Spróbujmy pomyśleć wypełniając ćwiczenie nr 1 z tematu nr 27. Karty pracy str. 32 – 33. Do jednego grzechu możemy wielokrotnie przyporządkować te same cnoty.

Notatka

Wąż miedziany zawieszona na palu przez Mojżesza jest zapowiedzią Ofiary Chrystusa. Kto spojrzał na węża, zostawał przy życiu, kto patrzy na Chrystusa i wierzy w Niego, ma życie wieczne. ?Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, aby wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne?. (J 3,14-15)

Prezentacja do pobrania:

27. Wąż miedziany zapowiedzią ofiary Chrystusa

Ile to razy człowiek zrobi coś, czego później żałuje, a nawet boi się konsekwencji i kary za swoje czyny? „Pan mnie już nie lubi, mówi Lucien do swojego przyjaciela”. Słyszy jednak słowa: „Jak można naraz przestać lubić przyjaciela”? Podobnie było z bohaterem opowiadania zamieszczonego w waszym podręczniku. Podobnie jest z nami i Panem Bogiem. Gdy grzeszymy obrażamy Go, oddalamy się od Niego i nie znajdujemy dla Niego czasu. A On? On wciąż nas kocha i chce, abyśmy wrócili, bo wie, że bez Niego nigdy nie będziemy szczęśliwi.

Praca domowa

Zadanie 26 z kart pracy ze strony 32.

Notatka

Bóg jest miłosierny i łaskawy, zawsze wierny Przymierzu, które ze mną zawarł. Zna mnie i kocha nawet wtedy, gdy się zagubię na drogach życia. Daje mi potrzebne łaski, bym mógł zachowywać Jego prawo. Gdy otwieram się na tę łaskę, Bóg sam przemienia mnie, umacnia w dobru, pomaga wytrwać w postanowieniach i w wierności złożonym obietnicom

Prezentacja do pobrania

26. Bóg nie odtrąca mnie pomimo mojej niewierności i

„To twoja wina”, brzmi ciągle głos w uszach Luciena – bohatera książki i filmu „Skarby śniegu”. Czy to głos jego koleżanki a siostry poszkodowanego Daniego, czy też coś więcej? Ile razy zdaje nam się rozbrzmiewać w głębi duszy taki głos, który mówi nam „rób to, a tamtego unikaj”, a kiedy coś zrobimy nagradza nas lub gani, osądzając nasze postępowanie. To sumienie. Ma je każdy człowiek, choć aby poprawnie pomagało nam w życiu, musimy o niego się troszczyć. Kształtować go wg przykazań, oraz „dostrajać” poprzez spowiedź św. i lekturę Ewangelii.

Notatka

Sumienie jest głosem Boga, który pomaga nam odróżnić dobro od zła i iść za dobrem. Aby sumienie było prawdziwe i prawe, aby pomagało mi trwać w przymierzu z Bogiem, należy je kształtować  przez słuchanie słowa Bożego, słuchanie nauczania Kościoła, otwieranie się na Dary Ducha Świętego, codzienną praktykę modlitwy rachunkiem sumienia, częste korzystanie z sakramentów świętych ? zwłaszcza spowiedzi i eucharystii.

Prezentacja do pobrania:

25. Troszczę się o swoje sumienie, aby żyć

Ostatnio porównywaliśmy przykazania do liny rzuconej rozbitkowi. Dziś zapraszam Was na podróż przez pustynię. Do bardzo wymagająca wyprawa. Trzeba mieć odpowiedni zapas żywności, wody i dobrego wielbłąda. Koniecznie też taką podróż trzeba odbyć razem z przewodnikiem, bo zbłądzić na pustyni może oznaczać konieczność pożegnania się z życiem.

Otóż wyobraźcie sobie teraz, że nasze życie jest jak podróż przez pustynię. Kto jest naszym najprawdziwszym przyjacielem, który gotów jest nas przeprowadzić? Jakich rad nam udzieli?

Jest to Pan Jezus, który nas uczy: „Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie”. (…) „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać.”

Więc to przykazania, a właściwie ich zachowywanie sprawia, że jesteśmy przyjaciółmi Jezusa. Ten zaś kto jest Jego przyjacielem, będzie z nim na zawsze. I w tym życiu i w przyszłym. Trzeba więc pomyśleć, jaką „duchową receptę” trzeba sporządzić dla naszego życia, aby jeszcze lepiej umacniać przyjaźń z Panem Jezusem zachowując Jego przykazania. Może to jest pozbycie się lenistwa, aby nie opuszczać mszy św. niedzielnej? Może zaś taką receptą będzie postanowienie lepszego uważania na lekcji religii, albo pamiętanie o codziennej modlitwie? Pomyślcie o tym w domu kończąc zadanie z kart pracy na str. 30, które zaczęliśmy w szkole.

Notatka

Nasza wiara jest żywa, gdy pozwalamy Duchowi Świętemu działać w nas i przez nas. Jest żywa, gdy dzielimy się nią z innymi, gdy ludzie widząc nasze uczynki, chwalą Boga i oddają mu cześć. Gdy jestem wierny Bożym przykazaniom, wypełniam Jego prawo i swoim życiem objawiam Go innym.

Prezentacja do pobrania:

24. Gdy jestem wierny Bożym przykazaniom, moja wiara

Dzisiejsza katecheza pomoże nam lepiej zrozumieć, co to znaczy nawiązać więź oraz dlaczego więź z Bogiem jest dla nas ratunkiem. Na początek jednak przypomnijcie sobie film, który widzieliśmy na lekcji. „Człowiek za burtą” Co wtedy się dzieje? Alarm na pokładzie, koło ratunkowe, oraz ….lina rzucona rozbitkowi. Otóż Bóg też przybywa nam na pomoc, gdy znajdujemy się w niebezpieczeństwie. Rzuca nam linę w postaci przykazań, które pozwalają nam zachować łączność z Bogiem, który jako jedyny może nas ocalić, czyli ZBAWIĆ.

UWAGA! Należy zawsze znać i potrafić wymieniać na wyrywki dziesięć przykazań Bożych. Oto one:

1. Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną
2. Nie będziesz brał imienia Pana Boga swego na daremno
3. Pamiętaj abyś dzień święty święcił
4. Czcij ojca swego i matkę swoją
5. Nie zabijaj
6. Nie cudzołóż
7. Nie kradnij
8. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu
9. Nie pożądaj żony bliźniego swego
10. Ani żadnej rzeczy, która jego jest

Notatka

Bóg pragnie bliskiej więzi z człowiekiem, dlatego wybrał naród, z którym zawarł Przymierze. Przez Izraelitów chciał się objawić także innym narodom. Obiecał troszczyć się o swój lud, opiekować się nim, jak ojciec opiekuje się swoim dzieckiem. Dał też Izraelitom prawo zawarte w Dekalogu, które mieli przestrzegać. Dzięki niemu Izraelici mieli pewność Bożego błogosławieństwa.

Prezentacja do pobrania:

23. Zachowując przykazania pogłębiam więź z Bogiem

Quiz do pobrania:

Powtórzenie wiadomości z działu ?Bóg opiekuje się ludźmi

Katecheza nr 21 w trakcie uzupełniania

Materiał do sprawdzianu dostępny w podręczniku i na kartach pracy oraz w Quizie

Notatka:

Każdy człowiek rodzi się w grzechu pierworodnym. Sakrament chrztu św. gładzi ten grzech i sprawia, że zaczynamy na nowo żyć w przyjaźni z Bogiem. Jak Izraelici poprzez wody Morza Czerwonego przeszli z niewoli egipskiej do wolności, tak i my poprzez wodę rodzimy się do nowego wolnego życia dzieci Bożych.

Prezentacja do pobrania:

20. Przeprowadzenie przez Morze Czerwone zapowiedzią chrztu

Na poprzedniej katechezie przypomnieliśmy sobie historię Mojżesza. Wiemy już, że Pan Bóg wybrał go i posłał, aby wyprowadził lud wybrany z Egiptu do ziemi obiecanej. Zanim jednak to się stało, Egiptem wstrząsnęło dziesięć plag. Najbardziej tragiczną okazała się ostatnia – śmierć pierworodnych Egipcjan.

Mojżesz zapowiedział ludowi Izraela, że po ostatniej pladze będą wolni. Mało tego, zostaną wręcz wyrzuceni z Egiptu. Dlatego do wyjścia należało się przygotować. Kolacja poprzedzająca noc wyzwolenia nazwana została Paschą. Każda rodzina miała postarać się o baranka. Jego mięso mieli upiec na ogniu i spożyć go z chlebem niekwaszonym, gorzkimi ziołami i winem. Gdyby coś zostało, należało to spalić. Paschę spożywano w pośpiechu, oczekując na wyjście z niewoli egipskiej. Nie wiedzieli jeszcze, że droga okaże się długa i ciężka. Nie mieli pojęcia, że Faraon rozmyśli się i każe ścigać cały lud, a on będzie uciekał przez Morze Czerwone (o tym na następnej katechezie).

Na tę pamiątkę Mojżesz polecił każdego roku spożywać Paschę, aby w każdej rodzinie dzieci wiedziały, jak Bóg czuwa nad swoim ludem. Dziś dla Żydów Pascha to święto, w czasie którego urządza się ucztę rodzinną, na której spożywa się taką kolację, jaką Izraelicie jedli przed wyjściem z Egiptu. Kiedy już Naród Izraelski posiadł Ziemię Obiecaną i wybudował świątynię na cześć Boga, ofiarą paschalną był baranek jednoroczny zabijany w świątyni.

My katolicy, wiemy dziś, że Pascha Starego Testamentu była zapowiedzią Paschy Jezusa Chrystusa. To On przez mękę i śmierć krzyżową, poprzez ofiarę złożoną z Samego Siebie wszedł do chwały nieba, abyśmy my mogli przejść z grzechu do wolności dzieci Bożych.  My dzisiaj przechodzimy z grzechu do wolności dzięki ustanowionym prze Pana Jezusa Sakramentom świętym, zwłaszcza przez chrzest i Eucharystię. Dziś w ofierze Mszy Świętej kapłan ofiaruje Bogu prawdziwe Ciało i Krew naszego Pana Jezusa Chrystusa. Ucztą, na której my się gromadzimy jest Eucharystia. To ona przenosi nas tam, do Wieczernika, gdzie Jezus zasiadł z uczniami do Ostatniej Wieczerzy. To właśnie w wieczerniku, podczas gdy Pan Jezus spożywał Paschę Starego Testamentu ustanowił Ofiarę Nowego Testamentu – mszę świętą. Dziś my spożywamy Jego ciało w Komunii Świętej. On sam stał się naszym pokarmem, który zapewnia nam życie wieczne. Dziś, kiedy jesteśmy na mszy świętej, Jezus jest obecny razem z nami i całym Kościołem.

Notatka do zeszytu

Dziś dla Żydów Pascha to święto, w czasie którego urządza się ucztę rodzinną, na której spożywa się taką kolację, jaką Izraelicie jedli przed wyjściem z Egiptu.

My katolicy, wiemy dziś, że Pascha Starego Testamentu była zapowiedzią Paschy Jezusa Chrystusa. To On przez mękę i śmierć krzyżową, poprzez ofiarę złożoną z Samego Siebie wszedł do chwały nieba, abyśmy my mogli przejść z grzechu do wolności dzieci Bożych.  My dzisiaj przechodzimy z grzechu do wolności dzięki ustanowionym prze Pana Jezusa Sakramentom świętym, zwłaszcza przez chrzest i Eucharystię.

Prezentacja do pobrania

19. Pascha w Starym i Nowym Testamencie

 

 

Od czasów Józefa minęło wiele lat. Minęły lata „tłuste”, minął także kryzys lat „chudych”. Zmienił się faraon, potomkowie Izraela rozrośli się natomiast w całkiem spory lud. Faraon wystraszył się, że kiedyś mogą stanowić zagrożenie dla Egiptu. Z jednej strony dobrze było mieć niewolników, pomnażających dobytek kraju, z drugiej strony strach o przyszłość popchnął Faraona do wydania bestialskiego prawa. Nakazał on, aby wszyscy nowonarodzeni chłopcy Żydowscy byli zabijani.

„Pewien człowiek z pokolenia Lewiego przyszedł, aby wziąć za żonę jedną z kobiet z tegoż pokolenia. Ta kobieta poczęła i urodziła syna, a widząc, że jest piękny, ukrywała go przez trzy miesiące. A nie mogąc ukrywać go dłużej, wzięła skrzynkę z papirusu, powlekła ją żywicą i smołą, i włożywszy w nią dziecko, umieściła w sitowiu na brzegu rzeki. Siostra zaś jego stała z dala, aby widzieć, co się z nim stanie.  A córka faraona zeszła ku rzece, aby się wykąpać, a jej służące przechadzały się nad brzegiem rzeki. Gdy spostrzegła skrzynkę pośród sitowia, posłała służącą, aby ją przyniosła. A otworzywszy ją, zobaczyła dziecko: był to płaczący chłopczyk. Ulitowała się nad nim mówiąc: „Jest on spośród dzieci Hebrajczyków”. Jego siostra rzekła wtedy do córki faraona: „Chcesz, a pójdę zawołać ci karmicielkę spośród kobiet Hebrajczyków, która by wykarmiła ci to dziecko?” „Idź” – powiedziała jej córka faraona. Poszła wówczas dziewczyna zawołać matkę dziecka. Córka faraona tak jej powiedziała: „Weź to dziecko i wykarm je dla mnie, a ja dam ci za to zapłatę”. Wówczas kobieta zabrała dziecko i wykarmiła je. Gdy chłopiec podrósł, zaprowadziła go do córki faraona, i był dla niej jak syn. Dała mu imię Mojżesz mówiąc: „Bo wydobyłam go z wody”.”

Wj 2,1-10

Jak to się stało, że Mojżesz wychowany przez córkę Faraona stał się przywódcą swojego ludu? Jak możliwe, że nawet Faraon uległ jego żądaniom?

„Gdy Mojżesz pasał owce swego teścia, Jetry, kapłana Madianitów, zaprowadził [pewnego razu] owce w głąb pustyni i przyszedł do góry Bożej Horeb. Wtedy ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu. [Mojżesz] widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego. Wtedy Mojżesz powiedział do siebie: „Podejdę, żeby się przyjrzeć temu niezwykłemu zjawisku. Dlaczego krzew się nie spala?” Gdy zaś Pan ujrzał, że [Mojżesz] podchodził, żeby się przyjrzeć, zawołał <Bóg do> niego ze środka krzewu: „Mojżeszu, Mojżeszu!” On zaś odpowiedział: „Oto jestem”. Rzekł mu [Bóg]: „Nie zbliżaj się tu! Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą”. Powiedział jeszcze Pan: „Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”. Mojżesz zasłonił twarz, bał się bowiem zwrócić oczy na Boga. Pan mówił: „Dosyć napatrzyłem się na udrękę ludu mego w Egipcie i nasłuchałem się narzekań jego na ciemięzców, znam więc jego uciemiężenie. Zstąpiłem, aby go wyrwać z ręki Egiptu i wyprowadzić z tej ziemi do ziemi żyznej i przestronnej, do ziemi, która opływa w mleko i miód (…).Teraz oto doszło wołanie Izraelitów do Mnie, bo też naocznie przekonałem się o cierpieniach, jakie im zadają Egipcjanie. Idź przeto teraz, oto posyłam cię do faraona, i wyprowadź mój lud, Izraelitów, z Egiptu”. A Mojżesz odrzekł Bogu: „Kimże jestem, bym miał iść do faraona i wyprowadzić Izraelitów z Egiptu?” A On powiedział: „Ja będę z tobą. Znakiem zaś dla ciebie, że Ja cię posłałem, będzie to, że po wyprowadzeniu tego ludu z Egiptu oddacie cześć Bogu na tej górze”. Mojżesz zaś rzekł Bogu: „Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mię do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć?” Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: „JESTEM, KTÓRY JESTEM”. I dodał: „Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was”. Mówił dalej Bóg do Mojżesza: „Tak powiesz Izraelitom: „JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia. Idź, a gdy zbierzesz starszych Izraela, powiesz im: Objawił mi się Pan, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba i powiedział: Nawiedziłem was i ujrzałem, co wam uczyniono w Egipcie. Postanowiłem więc wywieść was z ucisku w Egipcie i zaprowadzić do ziem Kananejczyka, Chetyty, Amoryty, Peryzzyty, Chiwwity i Jebusyty, do ziemi opływającej w mleko i miód”. Oni tych słów usłuchają. I pójdziesz razem ze starszymi z Izraela do króla egipskiego i powiecie mu: Pan, Bóg Hebrajczyków, nam się objawił. Pozwól nam odbyć drogę trzech dni przez pustynię, abyśmy złożyli ofiary Panu, Bogu naszemu. Ja zaś wiem, że król egipski pozwoli nam wyjść z Egiptu tylko wtedy, gdy będzie zmuszony ręką przemożną. Wyciągnę przeto rękę i uderzę Egipt różnymi cudami, jakich tam dokonam, a wypuści was.

Wj 3,1-20

Te cuda, to oczywiście tzw. plagi egipskie. Pamiętacie je wszystkie? Jeśli nie, możecie o nich przeczytać w Piśmie Świętym. Wj 7,14 – 10,29

Praca domowa dla obu klas V

Zadanie 1 z Kart Pracy, str. 22 – 23

oraz

Wypisz w zeszycie wszystkie plagi egipskie

Linki do:

Plagi egipskie

Film Mojżesz w serwisie youtube

 Notatka

 „Gdy Mojżesz pasał owce swego teścia, Jetry, (…) ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu. Mojżesz widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego. Zawołał Bóg do niego ze środka krzewu: „Mojżeszu, Mojżeszu!” (…) „Nie zbliżaj się tu! Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą”. Powiedział jeszcze Pan: „Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”. Mojżesz zasłonił twarz, bał się bowiem zwrócić oczy na Boga. Pan mówił: „Dosyć napatrzyłem się na udrękę ludu mego w Egipcie i nasłuchałem się narzekań jego na ciemięzców, znam więc jego uciemiężenie. Zstąpiłem, aby go wyrwać z ręki Egiptu i wyprowadzić z tej ziemi do ziemi żyznej i przestronnej, do ziemi, która opływa w mleko i miód (…). ” Wj 3,1-8

Prezentacja do pobrania:

18. Bóg posyła Mojżesza na ratunek

 

Pamiętacie scenę z filmu „Próba ogniowa”? Strażak ratuje z płonącego domu uwięzioną w nim dziewczynkę. Na codzień spotyka się z niebezpieczeństwem, ale tym razem widzi, że droga wyjścia została odcięta. Zaraz zawali się dach. Po raz pierwszy w swoim życiu zwraca się w takiej chwili do Boga, prosząc Go o pomoc. Bóg nie zawodzi nigdy w trudnościach. Taki też temat ma dzisiejsza lekcja. Przypominamy sobie podczas tej katechezy, jak Bóg opiekował się Abrahamem, Izaakiem, Jakubem i Józefem. Pismo Święte obfituje w opisy wydarzeń, które pokazują, jak blisko nas i naszego życia jest Pan Bóg.

Druga część katechezy skupiła się na rozmowie o tym, jak w naszym życiu odczuwamy bliskość Pana Boga oraz o chwilach, kiedy wydawało nam się, że Pan Bóg jest gdzieś daleko. W każdym razie druga część lekcji o tym, jak potomkom Izraela też wydawało się, że Pan Bóg ich opuścił oraz o tym, jak Bóg dał znać o tym, że o tych, których umiłował nigdy nie zapomina, już na następnych katechezach.

Notatka

Bóg nas kocha i nie zawodzi naszego zaufania. Mamy w Nim oparcie, możemy polegać na Jego słowie i liczyć na Niego w potrzebie.

Prezentacja do pobrania: 17. Bóg nie zawodzi w trudnościach

Pamiętacie Józefa Egipskiego? Nie mylić go przypadkiem z opiekunem Pana Jezusa. Józef Egipski był synem Jakuba – Izraela. On i Beniamin byli dziećmi tej samej matki – Racheli. Józef – umiłowany syn Jakuba miał prorocze sny. Mówiliśmy już o tym na poprzedniej katechezie. Widział kłaniające mu się snopy zboża. Jego bracia bardzo byli na niego źli. Jak to? Oni mieliby się mu kłaniać? Józef nie był przecież najstarszy. To wzmagało ich niechęć. Stąd też pewnego razu postanowili pozbyć się brata. Najpierw wrzucili go do pustej studni, a gdy przechodzili tamtędy kupcy, sprzedali brata jako niewolnika. Zdarli z niego szatę, poszarpali, pobrudzili krwią zwierzęcia a Ojcu powiedzieli, że dziki zwierz zabił Józefa.

Pan Bóg miał jednak swoje plany względem Józefa oraz całego rodu. Najpierw Józef trafił do Potifara – dowódcy staży Faraona. Niestety, żona Potifara pod nieobecność męża chciała namówić go do grzechu, a gdy Józef nie chciał, oskarżyła go przed swoim mężem, że chciał się na nią targnąć. Potifar z jednej strony nie chciał śmierci Józefa, z drugiej nie do pomyślenia było aby uwierzyć słowu niewolnika a nie swojej żony.

W więzieniu pewnego razu zjawiło się dwóch niecodziennych więźniów: piekarz i podczaszy (podawał Faraonowi wino) Faraona. Obaj mieli sny. Józef trafnie przepowiedział, który wyjdzie wolny, a który zostanie stracony. Miał nadzieję, że podczaszy, który wyjdzie wolny, będzie pamiętał o tym i wstawi się za nim do Faraona. Tak się jednak nie stało.

Sytuacja zmieniła się, gdy to Faraon miał sen, którego znaczenia nikt nie potrafił wyjaśnić. Wówczas przypomniano sobie o Józefie. Poproszony przez Faraona, wyjaśnił dzięki łasce Bożej i doradził królowi Egiptu co należy zrobić. Faraonowi bowiem przyśniło się siedem kłosów pełnych i siedem pustych, siedem krów tłustych i siedem chudych. Bóg dał poznać Józefowi, że najpierw będzie siedem lat urodzaju, a później siedem lat głodu. Trzeba więc robić zapasy zboża, aby móc przeżyć w czasie głodu. faraon mianował Józefa Zarządcą Egiptu, aby przygotował on kraj na ten trudny czas.

Kiedy nastał głód, także bracia Józefa dowiedzieli się, że w Egipcie można zakupi zboża. Kiedy przybyli, Józef ich rozpoznał, ale nie ujawnił się. Natomiast udawał, że traktuje braci jak szpiegów, i aby udowodnili, że mówią prawdę mają przyprowadzić swojego najmłodszego brata Beniamina. Do tego czasu jeden z braci miał pozostać jako więzień.

Jakub ani myślał puścić swojego najmłodszego, ukochanego syna. Głód jednak był silniejszy. Józef z trudem krył wzruszenie widząc swojego ukochanego brata, ale postanowił użyć pewnego fortelu. Do worka ze zbożem, które miał Beniamin kazał włożyć swój złoty puchar. Gdy bracia ruszyli do domu, wysłał za nimi pościg. Ponieważ w normalnych okolicznościach Beniaminowi groziłaby śmierć, wszyscy bracia wrócili do Egiptu. Zaczęli błagać, aby oszczędzono Beniamina, gdyż jest on ostatnią pociechą ich starego ojca.

Józef mógł wówczas zrealizować do końca swój misterny plan. Dał się poznać braciom i uwielbił Boga, że nawet poprzez tak zawile losy zadbał o wszystkich. Grzech braci obrócił w dobro i sprawił, że w czasie głodu wszyscy mogli osiedlić się w Egipcie, gdzie mieli wszystkiego pod dostatkiem. Do czasu… O tym jednak, na następnych katechezach.

Notatka

Józef Egipski to umiłowany syn Izraela. Przeżył bardzo wiele przygód. Był niewolnikiem, więźniem, ale Pan Bóg zawsze czuwał nad nim i wybawiał go z wszystkich trudności. Kiedy wyjaśnił sen faraona o siedmiu krowach tłustych i chudych, stał się wielkim władcą w Egipcie. Z powodu głodu cała rodzina Józefa przybyła do Kanaanu do Egiptu. Faraon pozwolił im osiedlić się na bardzo żyznej ziemi.

Prezentacja do pobrania:

16. Bóg opiekuje się Józefem

Życie rodzeństwa jest piękne, choć czasami pełne sporów i kłótni. Wasza starsza koleżanka tak opisuje swoje wspomnienia z dzieciństwa i relacje z siostrą: „Przez pierwsze lata bardzo zachwycałam się rodzeństwem.  Podobało mi się jak mama przewijała siostrę, jak ją karmiła. Mogłam obserwować ?żywą lalkę?. Jednak kiedy siostra zaczęła rosnąć, zabierać i skrupulatnie niszczyć mi zabawki coraz mniej mi się podobała. Już nie tak chętnie się z nią bawiłam. Im jest starsza tym częściej się kłócimy…” Weronika, www.zuczek.lublin.opoka.org.pl

Pamiętacie historię Jakuba, który „walczył z Bogiem”? Bóg nie pozostał głuchy na jego błaganie i prośby. Innymi słowy owa „walka” o błogosławieństwo Boże zaowocowała. Jakub jak pamiętacie miał dwie żony – Leę i Rachelę oraz dwie niewolnice, które jak już wiecie w tamtych czasach pełniły również czasami rolę tzw. „żon drugorzędnych”. Cóż, Dekalog czyli przykazania Bóg da człowiekowi dużo, dużo później.

Ale wracając do Jakuba. Miał on dwunastu synów. Z ukochanej Racheli narodził się Józef i Beniamin, z Lei natomiast Rubena, Symeona, Lewiego, Judę, Issachara i Zabulona oraz córkę Dinę. Niewolnica Zilpa urodziła mu Gada i Asera, natomiast niewolnica Bilha urodziła Dana i Neftalego.

Historię Józefa opowiedzianą w filmie znaleźć można w serwisie youutube.com. Wystarczy wpisać w wyszukiwarkę serwisu Józef, lub użyć do tego prezentacji, która była na lekcji. (link w trzecim slajdzie). Trzeba jednak pamiętać, że to tylko film, i niektóre sceny nie do końca zgadzają się z Pismem Świętym. Stąd prawdziwą historię Józefa można przeczytać tutaj: Rdz 37,3-28

Notatka

Izrael miał dwunastu synów. Liczba ich podkreśla ogrom Bożego błogosławieństwa, a także miłość Pana Boga do ludzi. W Piśmie Świętym najdokładniej poznajemy Józefa, pierwszego syna umiłowanej żony Jakuba ? Racheli. Na jego przykładzie możemy przekonać się, jak Pan Bóg kocha swoje dzieci i troszczy się o nie.

Prezentacja do pobrania: 15. Bóg kocha tych, których wybrał ? dwunastu

 

 

Pamiętacie Abrahama i próby, jakim poddał go Pan Bóg? Ileż musiał on przejść, myśląc do końca, że będzie musiał złożyć w ofierze swojego ukochanego syna Izaaka. Otóż ta katecheza opowiada o dwóch synach Izaaka, czyli wnukach Abrahama. Jakubie i Ezawie. Byli bliźniakami, ale to właśnie Ezaw pierwszy pojawił się na świecie. Co za tym idzie, miał przywilej dziedziczenia po Ojcu i bycia głową rodu.

Niestety, poprzez nieroztropny czyn, będąc głodnym zrzekł się przywilejów z tym związanych, na rzecz swojego brata bliźniaka – Jakuba.

Jak się okazało, w tej braterskiej rywalizacji spełniał się pewien Boży plan. Poprzez podstęp, do którego namówiła Jakuba matka – Rebeka, błogosławieństwo staruszka Ojca – Izaaka otrzymał właśnie Jakub.

Gdy wszystko wyszło na jaw, Jakub musiał uciekać do Charanu – do swego wuja Labana. W nocy przyśniła mu się drabina do nieba. Pan Bóg zapewnił go, że jest z nim i będzie mu błogosławił.

Laban miał dwie córki. Starszą Leę i młodszą Rachelę. Jakub zakochany w Racheli zgodził się służyć Labanowi przez siedem lat za rękę ukochanej. Nie wiedział, że Laban też ma swój chytry plan. Otóż w dzień ślubu, a właściwie w poranek po ślubie, okazało się, że …poślubił starszą czyli Leę. Zrozpaczony prosił, aby mógł służyć kolejne lata w zamian za ukochaną Rachelę. Było to jeszcze na długo przed tym, jak Pan Bóg dał Mojżeszowi Dekalog. Tak więc ostatecznie Jakub miał dwie żony. Kiedy odsłużył swoje u Wuja, postanowił wrócić w rodzinne strony. Zabrał należny mu dobytek, żony i dzieci i wyruszył w drogę. Tam doszło do pewnego tajemniczego zdarzenia. Mówi się, że Jakub zmagał się z Bogiem, próbując uzyskać dla siebie ponownie błogosławieństwo. Trudno powiedzieć coś więcej o tym zdarzeniu, ale wiemy, że to wtedy  Pan Bóg dał Jakubowi nowe imię – Izrael, na pamiątkę owej walki, w której zmagał się z Bogiem i zwyciężył. Skoro tak, to trudno się dziwić, że po dotarciu w rodzinne strony, mimo obaw Jakuba, spotkanie z bratem Ezawem zakończyło się ostatecznie nie rozlewem krwi, lecz pojednaniem. Przecież skoro „Bóg z nami, to któż przeciwko nam?”

Notatka

Jakub, to syn Izaaka, wnuk Abrahama. Miał starszego brata Ezawa. Podstępem uzyskał Boże błogosławieństwo przeznaczone dla pierworodnego. Jakub w całym swoim ciekawym życiu coraz bardziej szczerze zawierzał siebie Bogu. Podczas ?walki? z Bogiem otrzymał nowe imię ? Izrael, czyli ?Bóg walczy?.

Katecheza do pobrania:

14. Jakub wzorem zawierzenia siebie Bogu

Film o Jakubie dostępny w serwisie youtube.com. Kliknij tutaj, aby obejrzeć w całości.

Moi Drodzy. Abrahama już znacie. O jego wielkiej „przeprowadzce do Ziemi Obiecanej przypomnieliśmy sobie już na poprzedniej katechezie. Na tej lekcji, próbowaliśmy zrozumieć, jak to możliwe, że Pan Bóg wystawił go na straszną próbę. Umiłowany syn Abrahama i Sary – Izaak miał zostać złożony jako ofiara. Tego zażądał od Abrahama Pan Bóg. Co musiało się dziać w sercu kochającego Ojca aż trudno sobie wyobrazić. Abraham jednak postanowił posłuchać Bożego polecenia. Nie wiedział jeszcze wtedy, że Bóg nie dopuści do tego, aby Izaakowi cokolwiek się stało. Nie miał pojęcia, że Anioł Boży wręcz pochwyci za rękę Abrahama i powstrzyma go od złożenia Izaaka w ofierze.

Pytaliśmy się na lekcji, po co taka straszliwa próba. Otóż Pan Bóg przygotowywał już wtedy ludzkość, że wieki później inny Umiłowany Syn Ojca będzie złożony na ofiarę, ale wtedy nikt nie powstrzyma ręki katów, którzy będą go krzyżowali… Wiece już o Kim mowa? Otóż to. Ofiara Izaaka to zapowiedź ofiary Jezusa Chrystusa…

Notatka

?Abraham słuchał Pana Boga i ufał Mu. Miał syna Izaaka, którego bardzo kochał. Pan Bóg powiedział Abrahamowi, aby złożył Mu syna w ofierze. Abraham zgodził się. Chciał oddać syna na ofiarę. Myślał, że Pan Bóg każe mu zabić syna. Jednak Pan Bóg nie chciał śmierci Izaaka. Powstrzymał Abrahama. Pan Bóg chciał się przekonać, czy Abraham kocha Pana Boga więcej niż syna. Abraham pokazał, że kocha Pana Boga nade wszystko? Ofiara Izaaka jest zapowiedzią ofiary Pana Jezusa?

Prezentacja do pobrania

13. Odpowiedź Abrahama źródłem błogosławieństwa Bożego

 

 

Przeżył ktoś z Was przeprowadzkę? Na katechezie poszperaliśmy na youtube.com i obejrzeliśmy filmik, na którym dziewczynki opowiadają, jak poradziły sobie z przeprowadzką z USA do Polski.

Myśleliście kiedyś, jak wyglądały przeprowadzki gdy nie było pociągów, samolotów i samochodów?

A jak musiał czuć się Abraham, kiedy usłyszał od Pana Boga, aby przeprowadził się do kraju wskazanego przez Boga? Jakiej trzeba było wiary, by w tamtych czasach, tysiące lat temu zabrać cały swój dobytek i ruszyć w podróż.

Zresztą historia Abrahama, jego żony Sary, Niewolnicy Hagar oraz synów Izmaela oraz Izaaka do dziś jest przykładem, jak Pan Bóg potrafi zmieniać nasze życiowe plany. I to zawsze na lepsze! Jest jednak jeden warunek. Trzeba wierzyć, wierzyć i jeszcze raz wierzyć.

Jak myślicie, do czego nas dzisiaj wzywa Pan Bóg? Czy mamy na tyle wiary, aby pójść za nim, dokądkolwiek nas nie zechce zawieźć? Pomyślcie, a uprzyjemniając sobie rozważania proszę, abyście zrobili zadania z kart pracy przeznaczone do tego tematu.

Notatka

Pan Bóg wezwał Abrahama, aby wyruszył do Ziemi Obiecanej. Obiecał, że będzie mu błogosławił, obdarzy go licznym potomstwem oraz rozsławi jego imię. Chociaż Abraham był już w podeszłym wieku, uwierzył Panu Bogu, zaufał mu i zawsze był Jemu posłuszny. Jest dla nas wzorem odpowiadania Panu Bogu na Jego wezwania.

Prezentacja do pobrania: 12. Pan Bóg powołuje Abrahama

 

Temat: Tydzień Misyjny i Papieskie Dzieła Misyjne

Papieskie Dzieła Misyjne to instytucje Kościoła, które mają pomagać nam wszystkim lepiej rozumieć, czym są misje oraz stwarzać możliwości wspierania misji, bez konieczności udawania się na obcy ląd.

W Kościele powszechnym od 1926 r., w przedostatnią niedzielę października, obchodzony jest Światowy Dzień Misyjny. W tym roku Papieskie Dzieła Misyjne przygotowały materiał filmowy, z którym mogliśmy się zapoznać na ostatniej lekcji.

Opowiadał on o Seminarium duchownym w Zambii, gdzie przygotowują się do kapłaństwa tamtejsi klerycy. Opowiadali oni o problemach, z jakimi się spotykają, a które nam są obce. Wybór kapłaństwa, celibat, który w Afryce jest dość trudny do zrozumienia (tam człowiek, który nie ma swoich dzieci jest wiele razy niezrozumiany). Ponadto ciężka praca na afrykańskiej ziemi, ludzie umierający na AIDS, którym nie można pomóc… To zupełnie inny świat…

 

Praca domowa

Napisz, czym są Papieskie Dzieła Misyjne

Tutaj kliknij po ściągawkę 🙂

Aby poczytać na temat Kościoła w Kenii kliknij tutaj

 

Dla zainteresowanych polecam pobranie za pomocą poniższego linku prezentacji z quizem powtórzeniowym do rzeczonego działu.

Powtórzenie wiadomości z działu ?Bóg kocha ludzi”

Zastanawialiście się kiedyś jaki jest Pan Bóg? W tej katechezie macie możliwość prześledzić, co sądzą na ten temat uczestnicy sondy ulicznej. Zanim jednak dotrzemy do tego punktu katechezy, warto pomyśleć o tym jaki jest człowiek. Ludzie często coś sobie obiecują, dają słowo, przysięgają. Ile zostaje z tych obietnic? Jedne z najważniejszych obietnic, jaki ludzie składają sobie w życiu, to przysięga małżeńska, a mimo to rozwody są dowodem, że i jej ludzie nie dotrzymują.

Bóg też złożył pierwszym ludziom obietnicę. Pamiętacie? Nazywamy ją protoewangelią. Później, zawierał kolejne przymierza począwszy od Noego, zawsze dotrzymując słowa. Niestety, ze strony nas ludzi dotrzymywanie słowa względem Boga wygląda o wiele gorzej. Pan Bóg jednak tak bardzo nas kocha, że Posłał na świat Swojego Syna, a On -m Jezus Chrystus został z nami obecny aż do końca świata w sakramentach kościoła. Pamiętacie ile jest sakramentów? Tak, siedem. To są widzialne znaki, które „łączą nas z niebem”, czyli sprawiają, że kiedy je przyjmujemy, Pan Bóg obdarza nas łaską potrzebną w danej chwili życia.

Sakramenty dzielimy więc na te, które wprowadzają nas w życie Kościoła: chrzest, bierzmowanie i Eucharystia;

sakramenty uzdrowienia, czyli te, które niosą pomoc naszej „chorej duszy”: pokuta i pojednanie oraz namaszczenie chorych

Oraz sakramenty w służbie wspólnoty, czyli te, które przyjmujemy, aby otrzymaną w nich łaską Bożą służyć innym ludziom. To kapłaństwo i małżeństwo.

Notatka

Sakramenty, to widzialne znaki obecności Pana Jezusa pośród nas. Obejmują wszystkie istotne momenty życia chrześcijanina, a nade wszystko wprowadzają żywą obecność Pana. Ze względu na poszczególne etapy życia możemy je podzielić na sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego, do których należą chrzest, bierzmowanie i Eucharystia. Drugą grupę stanowią sakramenty uzdrowienia: pokuta i pojednanie oraz namaszczenie chorych. Nie można zapomnieć o jeszcze jednej grupie ? to sakramenty służące wspólnocie, zaliczamy do nich małżeństwo i kapłaństwo.

Katechezę można pobrać poniżej:

11. Bóg niezmienny w wierności

 

Przychodząc do szkoły, spotykamy się z różnymi regulaminami. To zasady, które mają ułatwić nam wspólne przebywanie, pobieranie nauki, ćwiczenia i spędzanie przerw. Jest więc regulamin szkoły, jest regulamin Sali gimnastycznej, są regulaminy wycieczek?

Jaki był pierwszy regulamin na świecie? Otóż Pan Bóg oddając ludziom Świat, dał im „regulamin przebywania w Raju”. Określił, jak mają korzystać ze wszystkiego, co otrzymali, aby byli szczęśliwi. Ostrzegł ich też, że złamanie tego regulaminu sprowadzi na świat śmierć. Niestety, ludzie postanowili przekonać się na „własnej skórze”, czy to prawda.

Kiedy okazali Bogu nieposłuszeństwo, zniszczyli poczwórną przyjaźń, o której już tyle razy mówiliśmy, i o której macie napisane w Waszych katechizmach, także przy tym temacie.

Pismo Święte mówi, że w Ogrodzie Rajskim znajdowało się nie tylko Drzewo Poznania Dobra i Zła, ale też Drzewo Życia. Cóż by było, gdyby człowiek, który stracił szczęście, miał taki stan utrwalić na zawsze? Było by to jeszcze większym nieszczęściem, niż sprowadzenie na świat śmierci. Dlatego też, Biblia mówi, że Bóg wypędził ludzi z Raju, a przed wejściem postawił Anioła, który strzeże bram Raju. Tę decyzję Bóg podjął także dla nas, ponieważ nas kocha. Kiedyś wrócimy do Krainy Szczęścia, ale dopiero wtedy, gdy nauczymy się kochać Pana Boga i bliźnich.

O miłości Pana Boga do nas świadczy to, że nawet po grzechu, Bóg zapowiedział, że zło zostanie ostatecznie pokonane. Potomek pierwszej Mamy – Ewy, który zetrze głowę „Biblijnego węża”, czyli szatana to Pan Jezus! To na prawdę pierwsza, Dobra Wiadomość po grzechu Adama i Ewy. Dlatego nazywamy ją PROTOEWANGELIĄ.

Na katechezie oglądaliśmy też przejmującą prezentację zamieszczoną na serwisie youtube.com pod tytułem „Most nadziei”. Przedstawia ona ojca, który stanął przed dramatycznym wyborem. Jego synek, który towarzyszył mu w pracy polegającej na opuszczaniu zwodzonego mostu kolejowego, pewnego razu wpadł w tryby maszyn opuszczających most. W tym czasie nadjeżdżał pociąg… Ojciec musiał albo poświęcić swojego syna i opuścić most, albo ratować dziecko, poświęcając ludzi jadących w pociągu, którzy wpadli by w przepaść… Wybrał życie ludzi.

Tym Ojcem jest Pan Bóg. Poświęcił swojego Syna Jezusa, aby ocalić nas, pędzących do przepaści. W podręczniku, pod tym tematem lekcji, macie wiele fragmentów z Pisma Św., które mówią o tym, że nawet po grzechu, Pan Bóg wciąż nas kocha i pragnie naszego nawrócenia.

W kartach pracy natomiast, macie trzy cytaty zawierające odpowiedź na pytania:

Znacie opis siedmiu dni stworzenia świata. Czy zastanawialiście się, jak mogłoby wyglądać symbolicznych siedem dni końca świata? Zing Jorg wyobraża sobie to tak:

„Rankiem pierwszego dnia człowiek zdecydował się być wolnym i pięknym, dobrym i szczęśliwym.

Postanowił nie być dłużej ?na obraz i podobieństwo Boga?, ale po prostu stać się ?człowiekiem?. Musiał jednak w coś wierzyć. Uwierzył więc w wolność i szczęście, w licytacje i postęp, w planowanie i rozwój, a szczególnie w bezpieczeństwo. Tak ? bezpieczeństwo stało się podstawą. Wypuścił w przestrzeń satelity szpiegowskie, a rakiety zaopatrzył w głowice jądrowe.

I tak upłynął wieczór i poranek –  dzień pierwszy.

W drugim dniu wyginęły ryby w wodach, z powodu wielkich tankowców i odpadów składanych na dnie mórz,

Wymarły ptaki otrute spalinami wielkomiejskiego ruchu, wyginęły zwierzęta, które nierozważnie przebiegały wielkie autostrady….

I tak upłynął wieczór i poranek ? dzień drugi.

W trzecim dniu wyschła trawa na łąkach, liście na drzewach, rośliny na skałach i kwiaty w ogrodach. A wszystko dlatego, że człowiek postanowił kontrolować pory roku według ściśle określonego planu.

I tak upłynął wieczór i poranek ? dzień trzeci.

W czwartym dniu wymarło od czterech do pięciu miliardów ludzi: jedni zarażeni wirusami wyprodukowanymi w laboratoriach naukowych, inni przez niewybaczalne przeoczenie, zapomnieli bowiem zabezpieczyć składy przygotowane na kolejną wojnę, jeszcze inni z głodu.

I przeklinali Boga: jeśli jest dobry, to dlaczego pozwala na takie rzeczy?

I tak upłynął wieczór i poranek ? dzień czwarty.

W piątym dniu ludzie  postanowili nacisnąć czerwony guzik, ponieważ poczuli się zagrożeni.

Ogień ogarnął całą planetę, góry zadymiły, morza i oceany wyparowały.

Żelbetonowe szkielety miast poczerniały, wypuszczając dymy w otwartą przestrzeń.

Aniołowie w niebie z przerażeniem przyglądali się, jak błękitna planeta ziemia okryła się brudnym dymem, aby w końcu stać się planetą popiołu. Przerwali swoje śpiewy na dziesięć minut.

I tak upłynął wieczór i poranek ? dzień piąty.

W szóstym dniu zgasło światło: kurz i popiół zakryły słońce, księżyc i gwiazdy. Ostatni człowiek zginął w zakamarku schronu przeciw atomowego.

I tak upłynął wieczór i poranek ? dzień szósty.

W siódmym dniu nastąpił wreszcie spokój. Ziemia stała się bezładem i pustkowiem, a duch człowieka unosił się nad wodami. W krainie piekła opowiadano wzruszającą historię człowieka, który przejął w swoje ręce ster świata. Diabelskie śmiechy dochodziły do chórów anielskich.

Nic nie jest w stanie przeszkodzić człowiekowi w dojściu do granic jego możliwości. Pozostaje tylko jedynie nadzieja: że świat, a z nim jego przyszłość, spoczywa w rękach Kogoś Innego.”

Tyle Zing Jorg.

Ta katecheza miała polegać między innymi na zastanowieniu się, co zrobić, aby nie dopuścić do takiego scenariusza.

Dawaliśmy więc bardzo różne przykłady na lekcji, co możemy zrobić, aby zadbać o nasz świat, którego Pan Bóg ustanowił nas gospodarzami. Było więc o nie wyrzucaniu śmieci gdzie popadnie, mówiliśmy sobie o tym, by nie niszczyć drzewek, krzewów. Najważniejszą jednak odpowiedzią, jaka padła w obu klasach było słowo: „nawrócić się”.

O tak! Człowiek nawrócony wie, że ma odbudowywać ciągle przyjaźń z Panem Bogiem, z innymi ludźmi, dążyć do pójścia za tym co duchowe, dobre i odbudowywać przyjaźń ze światem. Nawet jeśli wielu wokół nas postępuje inaczej, my mamy słychać Pana Jezusa. Wiecie kto był już w sytuacji, kiedy inni śmiali się z niego, a on mimo to robił to, co Pan Bóg mu polecił?

Oczywiście, to Noe. Ponieważ on i jego rodzina żyli w przyjaźni z Bogiem, a inni ludzie robili straszne rzeczy. Dlatego też Pan Bóg ostrzegł Noego, że zbliża się Potop, który ogarnie całą ziemię i nakazał mu zbudować arkę – wielki statek, na którym on, jego rodzina oraz zwierzęta przetrwają kataklizm. Tak też się stało. Po opadnięciu wód i wyjściu z Arki Pan Bóg zawarł z Noem PRZYMIERZE. To nowe słowo. Aby je zrozumieć, ze str. 10 kart pracy wykonujemy ćwicz. 1

Na znak, że już więcej nie będzie potopu niszczącego życie na całej ziemi, Pan Bóg ukazał tęczę.

Do domu dla obu klas: zad. 2, str. 10 z kart pracy. Zwracam uwagę, że poprzednio było błędnie podane zadanie domowe. Chodziło oczywiście o zadania ze str. 9 a nie 8, gdyż te były już wcześniej wykonane.

Notatka do zeszytu:

Biblijne opowiadanie o Potopie ukazuje prawdę, że grzech niszczy także świat, w którym żyjemy. Kochający Bóg nie pozostawia jednak człowieka bez pomocy. Kazał Noemu zbudować arkę i schronić się wraz z rodziną, zabierając ze sobą po parze zwierząt każdego gatunku. Po opadnięciu wód potopu Bóg zawarł przymierze z Noem i zobowiązał się nie zsyłać już potopu na ziemię. Znakiem tego przymierza jest tęcza.

Plik z prezentacją:

9. Grzechem niszczę świat

Pamiętacie skutki grzechu pierworodnego? Jednym z czterech jest zniszczenie przyjaźni pomiędzy ludźmi. Było o tym na ostatniej katechezie. Dziś niejako cd tego tematu. Tyle, że grzech, który się rozlewa niszczy także wspólnotę w której żyjemy. Pokłócone klasy, skłócone rodziny, wojny pomiędzy narodami. Oto co robi grzech. Przypominając sobie grzechy główne, zrobiliśmy w zeszycie i uzupełnili tę tabelkę. Kto nie skończył, niech zrobi to w domu.

GRZECHY GŁÓWNE	POSTAWA
Gniew
	uważa siebie za lepszego od innych
Nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu
	pragnienie posiadania rzeczy należących do innych
Nieczystość
	brak chęci do pracy, nauki, modlitwy
	pragnie więcej niż ma, nawet wówczas, gdy posiada bardzo dużo

 

Pamiętacie kiedy to się zaczęło? Ludzie postanowili wybudować sobie wieżę, aby dostać się do nieba bez zgody Pana Boga. Wieża nazywała się Babel. Jest ona symbolem dążeń do szczęścia bez Boga i wbrew Bogu. Takie działanie zawsze przynosi straszne cierpienie i krzywdę wielu ludziom. Hitler i Stalin też obiecali raj na ziemi bez Boga. Jak się skończyło, uczycie się w szkole. dlatego, aby utrudnić robienie innym krzywdy (całkowicie Bóg nie mógł tego wyeliminować, gdyż musiałby zabrać człowiekowi wolność. A bez wolności nie można kochać i być kochanym) Pan Bóg pomieszał ludziom języki…

Pan Bóg kocha ludzi, dlatego człowiek, który żyje wciąż może się nawrócić. Trzeba zacząć od spowiedzi św. Jednym, z jej warunków jest zadośćuczynienie, czyli naprawienie wyrządzonych krzywd. Nie wystarczy wyznanie grzechów. Jeśli ktoś coś ukradł, musi oddać. Kto obraził bliźniego, powinien przeprosić. Narobił ktoś plotek, powinien odwołać oszczerstwa. Zaś zadość czyniąc Panu Bogu ma odprawić pokutę.

Do domu:

Klasa V „A” zad. 2 str 9 Karty Pracy

Klasa V „B” zad. 1 str. 9 Karty Pracy.

Dla obu klas w zeszycie notatka:

Historia o wieży Babel pokazuje, że grzech powoduje rozłam pomiędzy ludźmi. Jesteśmy wezwani jednak do tego, aby odbudowywać jedność, wybaczać sobie nawzajem i naprawiając popełnione zło.

8. Grzechem niszczę wspólnotę

Grzech zniszczył przyjaźń, jaka panowała w raju. Najpierw przyjaźń pomiędzy ludźmi i Panem Bogiem, później ludzi pomiędzy sobą, wreszcie pomiędzy człowiekiem a światem. Ponadto sprawił, że ciało dąży do czego innego niż duch.

Największym przykładem konfliktu między ludźmi po grzechu pierworodnym jest grzech bratobójstwa. Kain zabija Abla z zazdrości, że to ofiary Abla bardziej podobają się Panu Bogu. Nie potrafi zrozumieć, że Pan Bóg nie chce ofiar od kogoś, kto robi źle. Najpierw powinien się zmienić, poprawić, a dopiero później składać Panu Bogu ofiary.

W czasie tej katechezy omawiany jest jeden ze skutków grzechu pierworodnego, a mianowicie zniszczenie przyjaźni pomiędzy ludźmi. Kościół wskazuje na siedem grzechów głównych, jako na te, które powodują inne grzechy.

Są to: pycha, chciwość, zazdrość, gniew, nieczystość, łakomstwo, lenistwo lub znużenie duchowe.

Jakie może być „lekarstwo” na te wady i grzechy? Oczywiście z każdego grzechu leczy nas miłość Pana Jezusa, którą w tym przypadku obdarowuje nas w czasie spowiedzi świętej w konfesjonale. Ponadto warto wiedzieć, że aby wyzbyć się tych wad, złych przyzwyczajeń warto praktykować cnoty (skłonność do pełnienia tych samych dobrych uczynków), które ułatwią nam unikanie zła i ułatwią nam czynienie dobra

Dla przykładu (zad. 2 w kartach pracy, str. 8, dla obu klas do domu):

 

Notatka

Jak pokazuje historia Kaina i Abla, przez nasze grzechy ranimy innych ludzi. Jako Dzieci Boże jesteśmy wezwani do walki z naszymi grzechami i wadami przez częstą spowiedź i rozwijanie w sobie cnót.

7. Grzechem krzywdzę drugiego człowieka

 

Na początku świat stworzony przez Boga przypominał szczęśliwą, kochającą się rodzinę. Ludzie żyli w przyjaźni z Bogiem – Stwórcą Świata oraz między sobą. Dusza i ciało dążyły do tego samego, a człowiek był szczęśliwym i dobrym gospodarzem świata.

Niestety, to wszystko zepsuł grzech. Ludzie sprzeciwili się Panu Bogu. Za bardziej wiarygodnego uznali szatana, który namówił Pierwszych Rodziców na nieposłuszeństwo względem Boga.

Dziś, kiedy widzimy na świecie wojny, nienawiść i cierpienie, pamiętajmy, że jest to wszystko skutkiem grzechu pierwszych rodziców i często skutkiem naszych grzechów osobistych.

Grzech Adama i Ewy przeszedł na wszystkich ludzi. Nazywamy go grzechem pierworodnym.

Notatka do zapisania w ćwiczeniach:

• ludzie zaczęli się siebie wstydzić
• ludzie odczuwają strach przed Panem Bogiem
• ludzie przestali sobie ufać i zrzucają na siebie winę nawzajem
• Na świecie pojawiło się cierpienie i śmierć

Ćwiczenie do wykonania w zeszycie:

Po grzechu pierworodnym Bóg szukał człowieka i wołał ?????????. ? Bóg stawiał pierwszym rodzicom ????., aby uświadomić im, że złamali Jego ????? . Pan Bóg sporządził dla Adama i Ewy ????. . Po tym wszystkim poznajemy, że Pan Bóg nie przestał ???? ludzi.

 

Prezentacja wykorzystana w lekcji:

6. Ludzie zrywają wspólnotę życia z Bogiem

 

Jak cudowne jest życie w kochającej się rodzinie. Fragment filmu „Kiedy mężczyzna kocha kobiet” pokazuje, jak dzieci i rodzice potrafią dzielić wspólne szczęście, a każda rocznica ślubu rodziców przybliża ich jeszcze bardziej do siebie. Czy nie tak wyglądał świat po stworzeniu?

Człowiek odczuwający miłość i bliskość Boga, żyjący w przyjaźni ze światem oraz ze współmałżonkiem. Dusza i ciało natomiast pragnęły tego samego. Tak, Bóg oddał człowiekowi wspaniały świat i pragnął, aby ludzie się nim cieszyli i żyli na wieki w obecności Stwórcy. Mówi nam o tym Pismo Św. w opisie stworzenia świata. ten fragment mówi nam także o zadaniu jakie człowiek otrzymał od Pana Boga.

Dziś jesteśmy blisko Pana Boga, kiedy przyjmujemy do serca Pana Jezusa w Komunii Świętej.

Jako notatkę przepisujemy do zeszytu i uzupełniamy następujące zdanie.

Pan Jezus przyszedł na ziemię, aby każdy człowiek mógł żyć na nowo blisko Boga. ?????? Święta, którą przyjmujemy w czasie Mszy Świętej najpełniej jednoczy nas z Bogiem na ziemi i pomaga nam dążyć do nieba

Prezentacja z katechezy poniżej

5. Bóg zaprasza do wspólnoty życia z sobą

 

4. Bóg daje nam pomocną dłoń – aniołowie

 

Zastanawialiście się kiedyś jak wyglądałby świat bez człowieka? Na katechezie oglądaliśmy fragment filmu „Tryumf natury” pokazujący jak odradza się życie w miejscu, w którym doszło kiedyś do katastrofy atomowej. Opustoszałe budynki i porzucone samochody przypominają, że kiedyś tam żyli ludzie.

Pan Bóg zechciał, aby ukoronowaniem jego dzieła stworzenia był człowiek. Stworzony na Jego obraz i podobieństwo. Ustanowiony gospodarzem wszelkiego stworzenia. To niezwykle ważne i odpowiedzialne zadanie.

Pomyślcie jak możemy dobrze wykorzystać to, co otrzymaliśmy od Boga

Jak możemy dobrze wykorzystać, co otrzymaliśmy od Boga?

W zeszycie kończymy zdania: